Discovisjes trekken de polder in

Onderzoek naar de migratie van glasaaltjes in de Nederlandse wateren moet licht werpen op mogelijke oorzaken van de teruglopende palingstand.

We wachten geduldig terwijl de Emma zacht op en neer deint in de sluis bij IJmuiden. Gelukkig is het lekker zonnig. Dan klinkt het signaal en gaan de sluisdeuren open naar zee. Vanaf daar is het nog geen minuutje varen naar de glasaaldetector. Elk voorjaar trekken miljoenen glasaaltjes, jonge palingen, vanuit zee het zoete binnenwater van Nederland in om daar op te groeien. Onderweg komen ze voor de sluizen bij IJmuiden de glasaaldetector tegen: een soort klimmuur bedekt met een kokosmat die uitkomt op een bak. ‘We pompen brak water uit het Noord
zeekanaal in de bak die op het ponton staat’, vertelt Ben Griffioen, onderzoeker bij Wageningen Marine Research. ‘Dat water stroomt vervolgens langs de kokosmat en trekt glasaaltjes aan die ’s nachts omhoog kruipen en in de bak vallen.’

Dit artikel is gepubliceerd in Resource magazine. Lees het volledige artikel hier.

Tessa

Wetenschapsjournalist en fotograaf. Maar ook: dierenarts, reislustig, natuurliefhebber, boekenwurm, steenbok en berggeit. Ik schrijf met name over voeding, gezondheid, (bio)medisch en (dier)geneeskundige onderwerpen, maar ik verdiep me ook graag in andere vakgebieden.